11

Zapraszam również na drugiego bloga :
http://love-is-your-chance.blogspot.com/

Pojechali na tor niedaleko domu Pawła. Chłopacy szaleli rywalizując między sobą. Chcieli zaimponować dziewczynie.

Katie siedziała na trawie. Przyglądała się wybrykom swoich towarzyszy. Uśmiechała się do siebie widząc jak się nawzajem wyprzedzają i  udowadniają kto skacze wyżej. Była rozbawiona, ale nadal nie dawały jej spokoju myśli o Darcym. Martwiła się również o Emila. Ostatnio dużo rozmawiali. Potrzebował tego. Rozmowy. Zwykłej ludzkiej rozmowy. O niczym konkretnym. Po prostu. Nie znali się zbyt długo, ale to zdawało się ułatwiać sprawę.

- hej piękna nie myśl tyle!- z zamyślenia wyrywał ją Duzers.

- ubieraj się i wsiadaj- Paweł rzucił w nią swoim kombinezonem.

Szło jej nieźle. Co prawda nie miała takiej szybkości jak jej „trenerzy”, ale dawała radę.

- niezła jest- stwierdził Przedpełski kiedy mijała kolejną przeszkodę.

- odważna- pochwalił ją Dudek- lubię takie- wyszczerzył się.

Paweł wybuchnął śmiechem.

- spóźniłeś się. Dracy coś do niej ma.

- tak? To czemu go tu nie ma?- Patryk wydawał się być zadowolony.

Spędzili na torze cały dzień. Bawili się świetnie. Dziewczyna zapomniała na chwilę o swoich sprawach.

***

- Ty naprawdę nic nie pamiętasz?!- Chris spojrzał błagalnie na kumpla.

Od kilku dni siedzi w domu. Nawet nie chce mu się ruszyć tyłka  do kumpli. Nie mówiąc o alkoholu i imprezach na które miał teraz dużo czasu.

- powiesz mi wreszcie o co chodzi!- denerwował się.

Chris był pewny, że rudy się zgrywa. Ale jemu naprawdę na niej zależało. Wyjaśnił mu całą  sytuację.

- muszę jechać do Torunia.- zadecydował.

- już wszystko zaplanowałem. Pojedziemy w piątek. Zarezerwowałem nam już lot- wyszczerzył się.

- dzięki, stary jesteś prawdziwym kumplem- przybili sobie „żółwia”.

24 maja.

Patrykowi spodobało się w Toruniu i został prawie cały tydzień. W niedzielę kolejny mecz, dlatego piątek był ostatnim dniem pobytu żużlowca.

Od rana jeździli na crossach, Katie była coraz lepsza. Coraz lepiej „czuła” maszynę i każde kolejne manewry sprawiały jej mniej trudu.

- w podziękowaniu za szybki kurs zapraszam Was do siebie na kolacje- oznajmiła ściągając z głowy kask.

- nie możemy odmówić- obaj wyszczerzyli się w geście radości.

***

Podjechali pod jej dom. Oboje wpatrywali się w jej okna. Paliło się światło. Była tam.

- ruszysz się czy mam Cię wyrzucić z tego samochodu?- Chris spojrzał na kumpla zniecierpliwiony.

***

Oglądali powtórkę meczu z przed tygodnia. Żywiołowo wymieniali swoje poglądy i opinie. Patryk zbyt impulsywnie zareagował na słowa   jednego z komentatorów i cały kubek herbaty wylądował na jego koszulce.

***

Wziął głęboki oddech i odpiął pasy.

- poczekam tu na Ciebie.

Wysiadł. Na szczęście drzwi od klatki schodowej były otwarte. Jakaś staruszka wychodziła akurat z psem na spacer.  Stanął przed jej drzwiami. Serce waliło mu jak oszalałe. Nie przygotował sobie żadnej mowy. Po prostu- niech się dzieje samo. Zapukał.

- Darcy?! Co tu tutaj robisz?!- dziewczynę zaskoczył widok rudego. Stanęła jak wryta.

- przyjechałe…

- gotowe!- przerwał mu czyjś głos.

Z łazienki wyszedł Dudek. Bez koszulki. Darcy spojrzał na niego, a gdyby wzrok mógł zabić to na pewno Duzers byłby już martwy.

Katie spojrzał najpierw na Dudka a potem z powrotem na Warda. Był wściekły.

- widzę, że szybko się pocieszyłaś- warknął po czym odwrócił się napięcie i zbiegł po schodach.

- Ward!- krzyknęła za nim.

Nie wiedziała co ma zrobić. Przez jej głowę przebiegło tysiące myśli. „ Biegnij za nim!” „zadzwoń” „zostaw go”.

- przepraszam.. ja nie, nie wiedziałem- Patryk wydawał się być równie zdezorientowany co ona.

- nie Twoja wina- uśmiechnęła się blado.

***

Był wściekły. Miał najgorsze myśli. Poczuł, że ktoś z niego zadrwił i to jeszcze ON. 

- niepotrzebnie tu przyjechaliśmy. Pocieszyła się już. Tym śmiesznym Dudkiem!- wrzasnął trzaskając drzwiami.- jedźmy na imprezę. Musze się napić.

Holder ruszył bez słowa.

***

Niezręczną ciszę przerwał dźwięk jej telefonu.

„ jedziemy do miasta. Bądź za pół godziny. Tam gdzie zawsze. Chris”

Wiedział, że to jakaś pomyłka. Holder widział jak się zachowywała to tym „wyznaniu” kiedy Ward w ogóle nie reagował. Był pewny, że tak łatwo nie odpuściła. Znał ją lepiej niż myślał. Czuł się jak jej starszy brat. Czuł się odpowiedzialny za nią i za niego.

Pobiegła do łazienki. Chciała się ogarnąć.

- nie myślałem, że jej też na nim zależy- Dudek wyglądał na załamanego.

- ostrzegałem- Paweł spojrzał na niego z politowaniem.

Polubił ją. Świetnie się dogadywali i spędził z nią fajny tydzień. Myślał, że ona też go lubi. Bardziej niż jak kolegę.

Odwieźli ją pod klub w którym miał być Chris i Darcy.

***

Darcy miał wszystkiego dość. Postanowił się wyluzować. Wypił trochę wódki dla odwagi. Chciał o wszystkim zapomnieć. Niczym się nie przejmować. Jakaś blondi przykleiła się do niego. Wziął ją na kolana. Dziewczyna była chętna i łatwa. Mógł z nią zrobić wszystko.

Chris siedział i przyglądał się kumplowi. Kiwał przecząco głową. Był jeszcze taki dziecinny. Myślał, że alkohol i łatwa panienka załatwią całą sprawę. Sam też taki był. Kiedyś. Na szczęście poznał Sealy – ona zmieniła go zupełnie. W tę pozytywną stronę. Do tego pojawił się Max. Czuł się jak prawdziwy facet. Dlatego wiedział, że dla Warda też jest ratunek- Katie.

***

- dziękuje Wam za wszystko. Jesteście super kumplami- przytuliła każdego z nich i wysiadła.

Odjechali.

Weszła do środka. Wytężała swój wzrok żeby ich znaleźć. W klubie było pełno ludzi.  Znalazła ich. Siedzieli tam gdzie zawsze. Najpierw ujrzała Chrisa. Siedział wpatrując się przed siebie. Potem zobaczyła JEGO. Obmacywał się z jakąś cycatą pół nagą blondyną. Zamarła.

On też ją zobaczył. Stała w bezruchu. Jej oczy zalały się łzami. Poczuł się jakby wbił jej nóż w plecy.

Wybiegła. Była wściekła. Miała dość tej całej szopki. Pobiegła nad Wisłę. Usiadła na jednej z ławek. Podkuliła nogi i schowała twarz w dłoniach.

Wybiegł za nią. Biegł przed siebie. Klnąc pod nosem.

 Znalazł ją. Bał się podejść. Nie wiedział jak zareaguje, co jej powie, ale pieprzył to. Musiał raz na zawsze to wyjaśnić.

- Katie! Przepraszam.- usiadł koło niej.

Popatrzyła na niego. Po jej policzku spływała łza.

- mam dość rozumiesz?- mruknęła.

Nie chciała krzyczeć. Nie chciała robić sceny. Chciała to po prostu zakończyć.

- wiem. Ja też.- szepnął sadzając ją sobie na kolanach.

Nie opierała się.

Wziął jej twarz w swoje dłonie.

- Wiem, że czekałaś na mój ruch, ale ja nic nie pamiętam, nie pamięta, co wtedy mówiłaś.- wziął głęboki oddech.

Spojrzała w jego niebieskie oczy.

- „ teraz albo nigdy”- pomyślała.