10.

- powodzenia Emil!- dziewczyna przytuliła go delikatnie.

- teraz to na pewno stane na podium-  żużlowiec wyszczerzył swoje idealne białe zęby.

Pomimo jego serdeczności i żartów wiedziała, że w głębi serca bardzo boi się o tatę z którym było coraz gorzej.

Do 5 biegu zawody były pełne emocji. Niestety w 6 biegu Ward zaatakował Holdera i upadł uderzając w bandę.

Katie zamarła… wstrzymała oddech.. nie podnosił się… leżał zwijając się z bólu. Czuła jakby zaraz miała zemdleć… miała wrażenie, że krew odpływa z każdej części jej ciała… poczuła jak paraliżuje ją strach. Znieśli go na noszach.. syczącego z bólu..

 Popatrzyła na niego.. czuła, że zaraz pęknie jej serce… Zbiegła do parku maszyn… Łzy spływały po jej policzkach.. nie kontrolowała tego…

- Katie !- Holder zatrzymał ją.- jedź z Adamem.. on zawiezie Cię do szpitala. Ja przyjadę po zawodach. Czekaj tam na mnie. Wszystko będzie ok- pogłaskał jej ramie.

Mechanik Warda złamał wiele przepisów. Nic nie mówił, po prostu jechał. Droga dłużyła się jakby jechali kilkaset kilometrów. Czuła jak zatyka ją w płucach. Chciała już być przy nim. Chciała go przytulić.

Czekali na korytarzu.. Łzy na jej policzkach powoli zasychały… Czuła, że jej serce wali jak oszalałe.. Było jej niedobrze. Usiadła na krześle. Ciągle go badali. Wokół sali kręciło się pełno lekarzy i personelu. Minęły dwie godziny kiedy podeszła do nich pielęgniarka.

- można do niego wejść, ale tylko na chwilę. Jest na silnych lekach- oznajmiła bezbarwnym tonem.

Usiadła na krześle. Ścisnęła jego dłoń. Leżał półprzytomny.

- Darcy! Tak bardzo się bałam… kiedy upadłeś.. myślałam, że zwariuje… nie wyobrażam sobie, że mogłoby Ci się coś stać. Cholernie mi na Tobie zależy.- mówiła to jednym tchem nie zważała na nic… On tylko się uśmiechnął ściskając jej dłoń.

Skierowała się do wyjścia. Nawet nie zauważyła kiedy do sali wszedł Holder. Na pewno to słyszał, ale było jej to obojętne.

- chodź wrócimy do hotelu. Jutro musimy wracać do Polski- Chris objął niebieskooką która siedziała na korytarzu.

- ja zostanę. Przyjedz po mnie rano. Pojedziemy prosto na lotnisko- poprosiła.

- nie możesz tu zostać- zaprotestował.

-musze i zostanę- skwitowała wchodząc do Sali.

Usiadła koło jego łóżka. Spał. Złapała jego dłoń.. Bardzo delikatnie żeby go nie obudzić… W końcu sama zasnęła.

Obsługa szpitala postanowiła przymknąć oko na to, że dziewczyna spędziła tam noc. Chris wszystko załatwił. Był taki kochany.

Przebudził się. Rozejrzał… w kącie Sali paliła się mała lampka oświetlając postać. To była ona. Spała zwinięta na krześle.. jej głowa oparta była o łóżko…. trzymała swoją rękę na jego dłoni.. Uśmiechnął się do siebie. Nic nie rozumiał. Niewiele pamiętał, ale liczyło się, że tu jest. Zasną. Spokojny.

- Katie.. Katie wstawaj- Chris chciał obudzić dziewczynę.

-ałł syknęła łapiąc się za kark. Nieźle ścierpła leżąc cała noc w jednej pozycji.

- chodź musimy jechać na lotnisko.- oznajmił

Darcy spał jak zabity. Dostał kolejną dawkę środków przeciwbólowych.

Niestety musieli wracać. Czekał ich mecz u siebie z Częstochową. W dodatku we wtorek Katie miała ważne kolokwium. Musiała również oddać masę sprawozdań i skrótów do gazet.

Pogłaskała go po policzku

- trzymaj się Darcy- szepnęła pod nosem i wyszła.

***

W Toruniu zawody straciły urok. Gospodarze jechali bez Warda a goście bez Emila. Niestety tata Emila zmarł.. o czym zawodnik dowiedział się zaraz po wygranych zawodach, które zadedykował właśnie Jemu.

Katie nie mogła sobie znaleźć miejsca… Myślami była cały czas z Darcym, ale było jej także przykro z powodu Emila.. był dla niej taki miły a w środku przeżywał trudne chwile. Z trudem powstrzymywała łzy. Musiała wziąć się w garść. Przełknęła głośno ślinę i wzięła się za swoje zadania.

Mecz wygrała drużyna z Torunia. Chris zdobył imponujące 13 punktów jak na kapitana przystało.

- ktoś tu jest w formie- zażartowała szturchając Holdera.

- zawsze i wszędzie- wypiął się dumnie.

Pogratulowała reszcie drużyny.

- to, co zatrzymasz się u mnie?- zaproponowała wsiadając do busa.

- znowu mam spać na tym materacu- roześmiał się.

- nie chce być sama.

- no dobra siostrzyczko niech Ci będzie- pogłaskał ją po ramieniu.

***

Chris został tylko jeden dzień, ponieważ we wtorek miał mecz w Szwecji a w środę w Anglii. Dzwonił codziennie do Warda, ale rozmawiali krótko, głownie o tym jak się czuje i tym podobne sprawy. Kontakt na linii Katie- Ward, również ograniczał się do zdawkowych wiadomości o jego samopoczuciu.

***

 - cześć mistrzu jak się czujesz?!- Holder rozwalił się na kanapie koło rudego.

Darcy odpoczywał w domu. W końcu wypuścili go ze szpitala

- tak szybko się nie poddam, jeszcze Cię zmiażdżę- wyszczerzył się cwaniacko.

- co u Katie?- zaczął niepewnie chcąc wybadać grunt.

- to chyba ja powinienem zapytać. Przecież byłeś u niej.

- myślałem, że „ po tym” w szpitalu coś się ruszyło- Chris wydawał się bardzo zdziwiony.

- po czym?- Ward spojrzał na niego pytająco.

***

Nie rozumiała tego. Przecież powiedziała mu co czuje. A on udawał, że nic się nie stało. Próbowała o tym zapomnieć, zająć się czymś. Leżała na kanapie i oglądała jakiś głupi program w TV. Ktoś zadzwonił do drzwi. Westchnęła głośno i niechętnie ruszyła się z kanapy.

- niespodzianka!- krzyknęli równoczesnie.

- Paweł?! Patryk?! – otworzyła usta z niedowierzania.

- Paweł zaprosił mnie do siebie – Dudek wyszczerzył się szeroko.

- zawsze chciałaś spróbować sił na motocrossie- Paweł rozwalił się na fotelu.

- lepszych nauczycieli nie znajdziesz – wtrącił Duzers.

- to, co ruszamy?- niebieskooka spojrzała na nich uradowana.

- mówiłem Ci, że się zgodzi!- torunian wypiął się dumnie.