22.

- spoźnie się!- wrzasnęła spoglądając w telefon.

Jej budzik nie zadzwonił, a za pół godziny powinna być na stadionie. Trener uparł się, aby Ona również brała udział w treningu z psychologiem.

- przyda Ci się. Poza tym zobaczysz jak to wygląda- oznajmił po wczorajszym meczu.- nie patrz tak na mnie. Nie twierdzę, że masz coś z głową, ale uwierz mi, że współpraca z psychologiem jest bardzo ważna o ile nie najważniejsza- dodał widząc jej zdziwiony wzrok.

- wiem, wiem i dziękuje- uśmiechnęła się delikatnie.

Cieszyła się, że trener tarkował ją jak kogoś z teamu, chociaż prawnie do niego nie należała. Zżyła się z Nimi wszystkimi i wiedziała, że pożegnanie nie będzie łatwe. Kto wie? Może nie będzie konieczne ;)

***

Biegała po mieszkaniu w poszukiwaniu czegoś do ubrania. Po drodze natchnęła się na krzesło i o mało nie wylądowała na podłodze. Po 15 minutach była gotowa do wyjścia. Dziękowała w duchu, że nie nakłada na siebie 5 warstw „tapety”, co znacznie skraca jej poranne przygotowania. Miała już wychodzić kiedy nagle rozdzwonił się jej telefon.

- długo mam jeszcze czekać?- usłyszała zniecierpliwiony głos Chrisa.

- ale jak to? Gdzie?- zdziwiła się.

- nie zadawaj tyle pytań tylko złaź na dół bo przez Ciebie dostane mi się od trenera- zakończył.

Katie chwyciła torebkę i zbiegła na dół.

- co ja bym bez Ciebie zrobiła- pisnęła wsiadając do samochodu.

- jestem niezastąpiony- wyszczerzył się dumnie.

Po 10 minutach byli już na stadionie. Dziewczyna z zachwytem przysłuchiwała się słowom psychologa.

***

Ward.

Wracał właśnie z treningu, kiedy zadzwonił jego telefon.

- cześć Marek- przywitał się.

- no cześć, mam dla Ciebie dobrą wiadomość- oznajmił.

- jaką?- ucieszył się.

- rozmawiałem z Twoimi lekarzami i może wystąpić na SGP w Kopenhadze.

- serio?! To zajebiście!- wrzasnął mocując się z zamkiem od drzwi.

- powiedzieć Katie? Jest teraz na stadionie.

- nie. Sam jej powiem- uśmiechnął się zapominając o ich „problemach”.

W końcu wraca na tor! Czekał na to od dłuższego czasu.

- „teraz wszystko musi wrócić do normy.”- powiedział sam do siebie.

***

Niebieskooka siedziała właśnie razem z Chrisem nad Wisłą.

- to Darcy- oznajmiła sięgając dzwoniący telefon.

- odbieraj- ożywił się.

- cześć- mruknęła niepewnie.

Tęskniła za Nim. Pomimo tego, że oddalali się od siebie.

- 29 czerwca wracam na tor!- oznajmił uradowany.

- naprawdę?! To Świetnie!- pisnęła. Nie zauważyła, że w między czasie Chris machał przed Nią kopertą.

- weź kopertę od Holdera- rozkazał, jakby widział,  co robi jego kumpel.

Kiedy ją otworzyła zaniemówiła. W środku znajdowały się bilety na lot, wejściówka VIP na GP, karty do hotelu i na after party.

- dziękuję!- wrzasnęła podekscytowana.

- do zobaczenia mruknął na zakończenie.

Holder przyglądał się Katie. Była szczęśliwa. Ten widok bardzo go ucieszył. Wierzył, że w końcu wszystko się ułoży, że Ward w końcu zachowa się jak facet. Bardzo tego chciał.

***

24 czerwca.

To już dzisiaj. Obrona licencjatu. Była 9 rano.  Siedziała na korytarzu, razem ze swoją koleżanką. Obie były bardzo zestresowane. Liczyła po cichu, że pojawią się jej przyjaciele i chłopak. Niestety, była sama, ale nie miała głowy, aby się tym zamartwiać. Ciągle powtarzała sobie w myślach „ będzie dobrze”, „dasz radę”, „ potrafisz”.

Została wywołana przez przewodniczącego komisji. Weszła do Sali. Czuła, że w środku cała chodzi. Każdy zadał pytanie. Powoli się uspokajała, ponieważ znała odpowiedź na każde z nich.

- dziękujemy, zaraz poprosimy Panią z powrotem i wtedy podamy ocenę- oznajmiła jedna z kobiet.

Wyszła łapiąc oddech.

- Paweł?! Chris?! Co Wy tu robicie?!- krzyknęła widząc swoich przyjaciół.

- Chyba nie myślałaś, że zostawimy Cię samą?!- oburzyli się.

- jesteście cudowni!- pisnęła przytulając ich obu.

- a ja?- za plecami usłyszała bardzo dobrze znany głos.

- Emil?!- odwróciła się a przed jej oczyma stanął Rosjanin.

Była w szoku. Nie spodziewała się, że przyjadą. No dobra w głębi duszy wierzyła, ze Chris i Paweł się pojawią. Liczyła też na Warda. Niestety tutaj się bardzo zawiodła, ale widok Sayfudinova bardzo ją zaskoczył i uradował zarazem.

Wtuliła się w niego mocno.

- jesteś cudowny- szepnęła do jego ucha.

- zapraszamy po wynik- wtrącił jeden z profesorów.

- i jak?! no mów?!- Naskoczyli na Nią kiedy wyszła z udawanym smutkiem.

- 5!- pisnęła rzucając się na Nich.

- wiedziałem!- Chris zacisnął pięści w geście zwycięstwa.

- teraz idziemy na lody- zarządził Paweł.

* godzinę później*

- niestety ja muszę uciekać za dwie godziny mam lot do Anglii.- Chris wstał z miejsca.

- masz dzisiaj mecz i przyjechałeś?! Jesteś najlepszym bratem pod słońcem!- mruknęła a do jej oczu napłynęły łzy.

- hej.. co to ? nie płacz- przytulił ją mocno.

- to ze szczęścia uśmiechnęła się lekko.

Nie mogła uwierzyć, że otaczają ją tak wspaniali ludzie. W głębi duszy czuła jakby dostała policzek od Warda, ale nie chciała teraz o tym myśleć. Wolała cieszyć się towarzystwem swoich przyjaciół.

- ja też będę uciekał- wtrącił Paweł.

- już?- spojrzała na niego błagalnie.

- My też się zbieramy- dodał Emil.

- jak to My?- zdziwiła się.

- zabieram Cię ze sobą na mecz- wyszczerzył się dumnie.

- ale jak to?

- normalnie. Musimy się zbierać żeby zdążyć dojechać do Częstochowy.

Holder przyglądał się tej dwójce. Nie podobał mu się pomysł kumpla, ale nie miał prawa zabronić Katie pojechać. Była szczęśliwa. Nie mógł tego zepsuć. Musiał koniecznie pogadać z Wardem. Bo jeśli tak dalej pójdzie to straci wszystko i to na własne życzenie.

Każdy poszedł w swoją stronę. Katie i Emil zabrali potrzebne rzeczy z domu dziewczyny i ruszyli w trasę.

Niebieskooka siedziała spoglądając w okno.

- o czym myślisz? – przerwał jej.

- tak ogólnie- mruknęła wyrywając się z zamyślenia.

- mogę Cię o coś zapytać?

- Jasne- uśmiechnęła się delikatnie.

- dlaczego Darcy nie przyjechał?- zerknął na Nią.

- nie wiem- ucięła krótko.- pewnie miał coś ważniejszego.

- co może być ważniejszego od Ciebie?- zirytował się, co Ją zaskoczyło i zarazem zawstydziło.

- widocznie coś jest. Nie rozmawiajmy o tym, nie psujmy tego dnia.

- dobrze, ale wiesz, że nie uciekniesz przed tym?

- nie uciekam. Po prostu odkładam na później- pokazała mu język.

4 godziny poźniej byli już na stadionie. Emil od razu zniknął w swoim boksie. Razem ze swoimi teamem zabrali się za przygotowanie motocykli na mecz. Katie skorzystała z wolnej chwili i zadzwoniła do Warda.

- cześć- mruknęła obojętnie.

- hej. Jak Twoja obrona?

- dobrze, zdałam na 5- oznajmiła bez emocji.

- gratuluję, wiedziałem, ze sobie poradzisz.

- szkoda, że Cie nie było..

- wybacz, ale mam teraz dużo treningów przed SGP- oznajmił.

- rozumiem- warknęła.

- jesteś zła?

- raczej zawiedziona- próbowała powstrzymać łzy.

- wiesz przecież jakie to dla mnie ważne- podniósł głos.

- jasne.- ucięła.

- odezwę się jutro- skwitował.

- „idiota!”- warknęła zaciskając pięści ze złości.

Miała ochotę to skończyć. Wiedziała, że żużel zawsze będzie na pierwszym miejscu, ale pomimo wszystko strasznie zabolało. Równie dobrze mógłby trenować w Polsce. Jakoś wcześniej potrafił rzucić wszystko i przyjechać bez powodu. A teraz? Miała go dość.

- tutaj jesteś wszędzie Cię szukałem- z zamyślenia wyrwał ją głos przyjaciela.

Nic nie mówiąc przytuliła go mocno.

- Ward?

Pokiwała twierdząco głową.

- nie zasługuje na Ciebie- stwierdził gładząc jej włosy.

- pewnie masz rację- jęknęła.- dobra starczy tego użalania. Zaraz zaczyna się mecz.

Postanowiła na moment „wyrzucić” Warda z głowy i skupić się na meczu. Zajęła miejsce na trybunie przy parku maszyn i oczekiwała na mecz.

*Emil*

Nie mógł uwierzyć, że Australijczyk tak potraktował Katie. Dla niego był to dobry powód żeby się zbliżyć i pokazać jej jak bardzo mu na Niej zależy, ale nie mógł patrzeć na to jak się zamartwia i jak Ją rani. Jednak teraz liczyło się, że jest tutaj. Świadomość, że siedzi na trybunach ( nie oszukujmy się dla Niego) napawała go pozytywną energią.

Mecz układał się po myśli gospodarzy , dziewczyna była dumna ze swojego przyjaciela. Niestety w 13 biegu Emil upadł na tor. Cały stadion zamarł. Katie wstała z miejsca, zasłaniając twarz rękoma.

***
I jak po świętach? :D
Mam nadzieję, że Mikołaj było bogaty i trafił z prezentami ;)
Jak przygotwania do Sylwestra? Jakie plany? 
Pozdrawiam i życzę na Nowy Rok spełnienia marzeń, szczególnie tych najskrytszych :*